!!!คลื่นความเหงากำลังจะเข้ามาแล้ว!!!               ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ตกพร่ำๆเลยทีเดียวเชียวล่ะค่ะ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วัน น้องๆทั้งหลายของพี่สาวคนนี้ก็กำลังจะเปิดเทอมแล้วเช่นกัน            วันนี้ญาติหลายคนต่างก็มุ่งตรงมาถามไถ่ถึงเรื่องการเรียนต่อของลูก เอาไงดีล่ะ!อยากเรียนดนตรีต่อถ้าจะไปเรียนแบบโดยตรงอย่างเก่านั้นยากซะแล้ว             เขาบอกกับม๊าว่าเขาติดบ้านมาก มีอะไรอีกมากมายในชีวิตที่ยังไม่ได้ทำ เขาขอเอาเป็นแบบเรียนอยู่กับบ้านจะดีกว่าไหม ถึงเวลาสอบค่อยขึ้นไปสอบเป็นครั้งคราว            ไม่จำเป็นต้องเรียนสายดนตรีโดยตรง แต่ค่อยๆฝึกอยู่กับบ้าน เพราะปกติในสมัยก่อนที่เรียนอยู่ที่ในมหาวิทยาลัยนั้น เขาก็ซ้อมดนตรีด้วยตัวเองอย่างน้อย           วันละ 8 ชั่วโมงอยู่แล้วนะ ถ้าหากต้องไปเรียนก็อาจจะไม่มีเวลาให้กับ ดนตรีอย่างที่เคยเป็นอยู่ก็ได้ ญาติๆอยากให้เรียนอะไรก็ได้เพื่อให้จบปริญญาตรีสักหนึ่งใบ            ลูกสาวดูสับสนอยู่หลายวันเหมือนกันนะ แต่ในที่สุดเขาก็เลือกเอาในแบบ ที่เป็นตัวของเขาเอง เพราะการที่เราจะเป็นไปในแบบที่ไม่ใช่ตัวของเรา นั้นย่อมหมายถึง           อาจจะไม่มีความอดทนพอที่จะเรียนให้จบลงไปได้เป็นแน่.......... เขาเองยังคงรักในงานดนตรีอยู่ ตอนนี้ก็รอจังหวะอยู่เหมือนกันว่าพอจะมีช่องทางทำงาน          ในสิ่งที่ตัวเองรักและถนัดได้หรือเปล่า ก็มีรุ่นพี่เข้ามาชวนๆกันอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบรับพี่คนไหนไปเลย สำหรับตัวของม๊าเองก็คงแล้วแต่ใจของเขานั้นล่ะ           เพราะรู้ดีว่า ลูกมีความเป็นตัวเองสูงมากการจะฝืนใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ไม่ได้เป็นแน่อายุของเขาก็เริ่มที่จะเป็นผู้ใหญ่ตอนต้นแล้ว คงจะรู้จักผิดชอบชั่วดีกันได้บ้างล่ะ           เราเป็นแม่มีหน้าที่อย่างเดียวคือ เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวให้แก่ลูก เป็นที่พักพิงทางใจให้เขาในยามที่เขาเหนื่อยล้า คอยพยุงเขายามที่เขาล้มหรือหมดแรงก็            พอแล้ว ...................................................................................................................................

รักกันเบาๆ

รักกันเบาๆ ^^       ก่อนนั้น ลูกสาวมีน้ำตัวก่อนขึ้นชก 65 กิโล หน้าตาเอ๋อมาก คล้ายเป็นเด็กดาวน์ซินโดมเลยล่ะ จนบัดนี้ก็ยังหาข้อสรุปกันไม่ได้สักที      ว่าที่ลูกสาวอีช้านมีน้ำหนักตัวเข็มข้นซะขนาดนั้น อีกทั้ง ยังมีรูปร่างหน้าตาที่ประหลาด อุปนิสัยที่ยากแก่การอธิบายได้ว่าเป็นอะไร       เป็นเด็กอารมณ์สองขั้วสุดโด่ง กลางวันนอนหลับได้ตลอดเวลา กลางคืนไม่นอนค่ะ ซ้อมแต่ดนตรีตรงนี้ยังพอมีข้อดีอยู่บ้างเพราะทำให้คุณเธอของเรา        มีความชำนาญและช่ำชองในการณ์นี้ล่ะ แต่ก็ยังไม่ดีอยู่นั้นล่ะ คุณหญิงปวดหัวสุดๆอยู่ตลอดเวลาคล้ายกระโหลกจะระเบิดขึ้นมาได้ เป็นหวัดภูมิแพ้แย่มาก        โลกส่วนตัวสูงปรี๊ดดดดดดด รักหมา รักแมวมากกว่ารักแม่ เห่อๆๆๆ มีทัศนะคติที่แปลกและแหวกแนวอยู่ตลอดเวลา จนม๊าทนไม่ไหวต้องให้ลูกดร๊อฟการเรียน         หอบลูกจูงแมวกลับมาอยู่บ้านนอกได้ 6-7 เดือน ดูเขาได้พักจริงๆ ดูเขาผ่อนคลายจริงๆ ดูเขาสนุกอยู่กับน้องๆจริงๆ ดูเขาเป็นสุขอยู่กับการทำอาหารจริงๆ          ดูเขาสงบจากการสวดมนต์และปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง ในที่สุดเขาก็รีดน้ำหนักลงได้ถึง 17 กิโล หน้าตาเปลี่ยนไปมั่ง! สุขภาพกาย-ใจแข็งแรงมาก         ก่อนนั้นครูโรงเรียนชั้นประถมที่นี้เขาเคยล้อเรียกลูกว่าแม่โคนม คิกๆๆๆ ตอนนี้พี่ป้าน้าอา แกล้งล้อเขาเล่นๆว่าโตจนเป็นสาวแล้ว ทำไมไม่ยอมเข้าไปเรียนที่         มหาวิทยาลัย แล้วจะมีโอกาสเจอหนุ่มๆกับใครเขาได้ล่ะ งิงิ ตรงนี้ล่ะเรื่องใหญ่เลย       คุณแม่อย่างม๊าก็นอนคิดมากอยู่หลายคืนเหมือนกันนะ ลูกจะมีโอกาสได้เข้าเรียนปกติไหม?        เมื่อวานคุณย่าคิดถึงเลยโทรฯมาหาหลานสาว ก็เลยปรึกษาเรื่องเรียนด้วย คุณย่าบอกว่าอยากเรียนอะไรก็แจ้งไปแล้วกัน.........คุณย่าขาหลานสาวตัวดีของคุณย่า         เคยโทรศัพท์หาญาติคนไหนบ้างล่ะค่ะ ไม่ใช่ถือดีหรืออวดดีใดๆหรอกค่ะ แต่ว่าเขาเป็นเด็กเจียมตัว ยอมที่จะยืนหยัดอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงด้วยตัวเองให้ได้นะค่ะ        อีกทั้งยังเกรงใจจนน่ากระทืบ(อุ๊บส์) อ่ะ ว่าไงก็ว่ากันเราเรือลำเดียวกันแล้วนี้