!!!คลื่นความเหงากำลังจะเข้ามาแล้ว!!!               ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ตกพร่ำๆเลยทีเดียวเชียวล่ะค่ะ เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วัน น้องๆทั้งหลายของพี่สาวคนนี้ก็กำลังจะเปิดเทอมแล้วเช่นกัน            วันนี้ญาติหลายคนต่างก็มุ่งตรงมาถามไถ่ถึงเรื่องการเรียนต่อของลูก เอาไงดีล่ะ!อยากเรียนดนตรีต่อถ้าจะไปเรียนแบบโดยตรงอย่างเก่านั้นยากซะแล้ว             เขาบอกกับม๊าว่าเขาติดบ้านมาก มีอะไรอีกมากมายในชีวิตที่ยังไม่ได้ทำ เขาขอเอาเป็นแบบเรียนอยู่กับบ้านจะดีกว่าไหม ถึงเวลาสอบค่อยขึ้นไปสอบเป็นครั้งคราว            ไม่จำเป็นต้องเรียนสายดนตรีโดยตรง แต่ค่อยๆฝึกอยู่กับบ้าน เพราะปกติในสมัยก่อนที่เรียนอยู่ที่ในมหาวิทยาลัยนั้น เขาก็ซ้อมดนตรีด้วยตัวเองอย่างน้อย           วันละ 8 ชั่วโมงอยู่แล้วนะ ถ้าหากต้องไปเรียนก็อาจจะไม่มีเวลาให้กับ ดนตรีอย่างที่เคยเป็นอยู่ก็ได้ ญาติๆอยากให้เรียนอะไรก็ได้เพื่อให้จบปริญญาตรีสักหนึ่งใบ            ลูกสาวดูสับสนอยู่หลายวันเหมือนกันนะ แต่ในที่สุดเขาก็เลือกเอาในแบบ ที่เป็นตัวของเขาเอง เพราะการที่เราจะเป็นไปในแบบที่ไม่ใช่ตัวของเรา นั้นย่อมหมายถึง           อาจจะไม่มีความอดทนพอที่จะเรียนให้จบลงไปได้เป็นแน่.......... เขาเองยังคงรักในงานดนตรีอยู่ ตอนนี้ก็รอจังหวะอยู่เหมือนกันว่าพอจะมีช่องทางทำงาน          ในสิ่งที่ตัวเองรักและถนัดได้หรือเปล่า ก็มีรุ่นพี่เข้ามาชวนๆกันอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบรับพี่คนไหนไปเลย สำหรับตัวของม๊าเองก็คงแล้วแต่ใจของเขานั้นล่ะ           เพราะรู้ดีว่า ลูกมีความเป็นตัวเองสูงมากการจะฝืนใจในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ไม่ได้เป็นแน่อายุของเขาก็เริ่มที่จะเป็นผู้ใหญ่ตอนต้นแล้ว คงจะรู้จักผิดชอบชั่วดีกันได้บ้างล่ะ           เราเป็นแม่มีหน้าที่อย่างเดียวคือ เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวให้แก่ลูก เป็นที่พักพิงทางใจให้เขาในยามที่เขาเหนื่อยล้า คอยพยุงเขายามที่เขาล้มหรือหมดแรงก็            พอแล้ว ...................................................................................................................................